ما هنوز در هنوزیم...
نشستم روی مبل های چرمی خانه ی عمه اینها و روی فنجان چینی توی دستم ضرب گرفته ام...فکر...فکر...فکر... می پرسم: الان خوشحالی؟ شد اون چیزی که می خواستی؟ در حالی که تند و تند سر فنجانها آب جوش می ریزد و کمک می کند می گوید: ناراحتم عجیب است... دنیای آدم های درس خوانی که از رتبه های کوچک کنکورشان هم ناراضی اند... پ.ن: رتبه ی امیر خیلی خوب شد! حداقل از نظر من... ؛) +تصمیم دارم لااقل از این به بعد موهایم را به سمت راست شانه بزنم... شنیده ام تاثیر دارد!
نوشته شده در جمعه 92/5/11ساعت
2:10 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه